Psy małych ras

O co warto zapytać hodowcę przed zakupem psa wystawowego?

10 stycznia 2020 przez Canibu Zostaw komentarz

Istnieje wiele teorii na temat tego jak wybrać szczeniaka, który najlepiej rokuje wystawowo. Sama zastanawiałam się długo nad kupnem mojego, dlatego też przeczytałam wiele informacji na ten temat w Internecie, czy w prasie kynologicznej. Rozmawiałam też w hodowcami i pytałam na co oni zwracają uwagę. Poniżej zebrałam garść rad, które moim zdaniem mogą przydać się każdemu, kto ma zamiar kupić psa rasowego z zamiarem pokazywania go na wystawach ZKwP i ewentualnego dalszego rozmnażania.

Na początek mała dygresja – warto bowiem pamiętać, że żadne szczenię nie daje gwarancji tego, że będzie psem wystawowym odnoszącym wielkie sukcesy. Pewność co do predyspozycji psa możemy mieć jedynie, gdy zdecydujemy się na kupno młodzieńca już w pełni rozwiniętego. Nawet u szczeniąt po najbardziej utytułowanych rodzicach może zdarzyć się, że na przykład nie wyrośnie ząb lub pojawią się inne wady zgryzu, które stabilizują się dopiero po zmianie uzębienia. Tego nie jesteśmy w stanie przewidzieć, a jest to tylko jeden z wielu przykładów wad, które mogą pojawić się w czasie dorastania danego osobnika.

Wróćmy jednak do tego, co jesteśmy w stanie sprawdzić podczas zakupu zazwyczaj około dwumiesięcznego szczenięcia.

1. Jak zaplanować poszukiwania psa rasowego?

Po pierwsze zanim kupisz psa, warto dokładnie zapoznać się z wzorcem rasy, która nas interesuje. Oficjalne wzorce wszystkich ras są dostępne na stronie internetowej ZKwP.

Kolejnym etapem będzie znalezienie rodziców, którzy w naszym odczuciu są najbliżej wzorca i tego jak go interpretujesz. Oczywiście rodowód psów, które aktualnie wpadną nam w oko też należy wziąć pod uwagę, bo jeżeli na przykład od wielu pokoleń wstecz będą w nim same psy użytkowe, to szansa na psa o aparycji nadającej się na wygrywanie wystaw jest nikła. Gdy znajdziemy miot, który szczególnie nam się spodoba warto zapytać hodowcę o jego hodowlane doświadczenie, dlaczego skrzyżował tę konkretną parę rodziców i jakie miał założenie. Nie bójmy się o to zapytać – jeżeli hodowca ma duże doświadczenie, to najpewniej będzie mu miło, że może się nim pochwalić. Oczywiście to, że ktoś jest początkujący też nie powinno go od razu skreślać w oczach hodowcy – przecież każdy kiedyś zaczynał.

Warto również już na początku powiedzieć też hodowcy o swoich oczekiwaniach. Kiedy osoba planująca miot lub posiadająca szczenięta na sprzedaż będzie wiedziała o Twoich planach, to najzwyczajniej będzie mogła dobrać Ci najlepiej rokującego psiaka, szczególnie jeśli się na tym zupełnie nie znasz. Uczciwy hodowca wybierze najlepszego na ten moment psa dla Ciebie. Jeśli możesz, spotkaj się z nim wcześniej, aby obejrzeć mamę, porozmawiać o jej osiągnięciach. Na zdjęciach może wyglądać zupełnie inaczej niż w rzeczywistości. Wymarzona sytuacja to taka, kiedy nie jest to suka jednego tytułu, tylko taka, która regularnie jest prezentowana na wystawach, jak również nierzadko wygrywa w swojej rasie. Jeżeli wcześniej były w hodowli szczeniaki od tej samej suki, możesz zapytać, ile z nich jest wystawianych oraz jaki jest ich stan zdrowia. Wprawdzie to, że reszta rodzeństwa jest w pełni zdrowa nie świadczy jeszcze o tym, że na 100% wszystkie takie będą, ale zawsze zwiększa to nasze szanse na sukces. Zdrowie rodziców i rodzeństwa jest szczególnie ważne przy wyborze ras często obciążonych chorobami, jak na przykład buldogi francuskie. Warto też zapytać o badania wymagane dla danej rasy, a jeżeli okaże się, że hodowca bada swoje psy, niezależnie od tego czy w Polsce jest taki wymóg, czy nie, to wiedz, że dobrze trafiłeś. Dodatkowo sprawdź też czy jest to skojarzenie w pokrewieństwie czy też nie (zdania na ten temat są podzielone, ale wielu hodowców uważa, że lepiej nie). Generalnie, im więcej pytań zadasz na początku, tym lepiej. Jeżeli się nie znasz, ale chcesz psa na wystawy, to po prostu podziel się tą informacją z hodowcą. Każdy kiedyś zaczynał i musisz pamiętać, że w takiej sytuacji nie szukasz tylko szczeniaka, ale też osoby, która cię przez ten świat poprowadzi. Mówiąc wprost – radzę, aby znaleźć hodowcę, który z chęcią będzie dzielił się wiedzą.

2. Na co zwrócić uwagę podczas wizyty w hodowli?

Bardzo ważną kwestią są też warunki w jakich odchowany został szczeniak w hodowli. Podstawowym elementem jest sprawdzenie czy szczeniaki wraz z rodzącą je suką były trzymane w domu czy w kojcu. Jeśli jest to hodowla, która potomstwo swoich psów odchowuje w domu, to szczenię najprawdopodobniej będzie zaznajomione z pojęciem mebli, trzaskania , domowych odgłosów itp. W przypadku szczenięcia „kojcowego” wzięcie go do domu będzie na początku większym stresem zarówno dla psa jak i dla Was.

W miarę swoich możliwości po przybyciu do hodowli możesz sprawdzić linię kręgosłupa, to jak mały się rusza, a także zgryz psa i nadgarstki czy na przykład nie są miękkie lub nie mają tzw. postawy francuskiej. Niektórzy radzą, aby u psów sprawdzić jądra, jednak gdy kupujemy 8-tygodniowego szczeniaka, który nadal się rozwija może to być niemożliwe. Jeżeli znajdziemy kogoś, kto trochę się na tych sprawach zna możemy na odbiór szczenięcia zabrać go ze sobą. Ktoś, kto za nas sprawdzi podstawowe cechy świadczące o zdrowiu malucha i wychwyci wszelkie widoczne wady możliwe do sprawdzenia, a bardzo rzutujące na przyszłość szczenięcia i tym samym Waszego z nim życia. Może też (często w przeciwieństwie do nas) „chłodnym okiem” spojrzeć na szczenię, w które my jesteśmy ślepo zapatrzeni.

Jeżeli na miejscu zdecydujemy, że trafiliśmy na tego jedynego psa, to pozostaje nam już tylko podpisanie umowy. Najlepiej, jakby hodowca wysłał nam wstępny zarys umowy jeszcze przed wizytą na miejscu. Umowa powinna zawierać informacje o nabywcy i hodowcy. Dane psa, cenę, ustalenia i warunki. Czymś zupełnie normalnym i zrozumiałym dla obu stron powinien być też zapis o zakazie używania danego psa w hodowli nie zrzeszonej w ZKwP. Jeżeli druga strona się na to zgodzi możemy też zawrzeć w niej dodatkowe ustalenia na wypadek różnych sytuacji, których nie jesteśmy w danej chwili przewidzieć. Na przykład co w sytuacji, gdy jądro się cofnie i nie będzie się dało go sprowadzić? Należy ustalić też co, gdy z jakichś przyczyn u naszego przyszłego szczeniaka rozwinie się inna wada, która wykluczy go z sukcesów wystawowych. Pamiętaj, też że jeśli ktoś hoduje psy wiele lat nie znaczy z góry, że jest w pełni nieskazitelny. Owszem, większość hodowców będzie chciało pokazać się z jak najlepszej strony i będzie z nami uczciwa, jednak warto mieć się na baczności przez cały okres zakupu, aby później nie mieć niemiłych niespodzianek.

Podsumowanie

Przede wszystkim pamiętajmy, że pośpiech w poszukiwaniu psa do hodowli nie jest wskazany. Pies, którego wybierzesz z myślą o pokazywaniu go na wystawach musi mieć to „coś”. Do wygrywania na wystawach psów rasowych potrzebna jest bowiem nie tylko zgodność danego osobnika z wzorcem rasy. Takich wbrew pozorom jest dość dużo. Jednak „ten jedyny”, który wygra spośród wielu na show musi wyróżniać się zarówno wyglądem zewnętrznym, jak i charakterem, a najlepiej jakby do tego wszystkiego lubił też kontakt z człowiekiem i wspaniale współgrał z handlerem podczas pokazu. Są osoby, które kilka lat obserwują psy z różnych hodowli, ich rodowody, śledzą oceny z wystaw w danej rasie, a także przychodzą na większe wystawy zobaczyć stawkę na żywo zanim zdecydują się na kupno. My rozglądaliśmy się za odpowiednim dla nas szczeniakiem pół roku. Wtedy wydawało mi się to jak wieczność, ale teraz nie żałuję żadnej poświęconej minuty na szukanie mojego reproduktora lhasa apso.

Podstawowa pielęgnacja psa typu yorkshire terrier, shih tzu, maltańczyk.

16 grudnia 2019 przez Canibu Zostaw komentarz

Pies typu yorkshire terier, shih tzu czy maltańczyk posiadają sierść, która nie leni się tak, jak u innych psów. Dlatego też jej pielęgnacja wymaga specjalnego podejścia. Wystawowe psy tych ras potrzebują często zupełnie innego podejścia, natomiast dla psa, który na co dzień chodzi w tzw. sportowej fryzurze będzie ona odbywała się dość podobnie. Z racji tego, iż psy długowłose nie wymieniają sierści wraz ze zmianami pór roku to my, ludzie musimy zadbać o to, aby była ona na bieżąco czysta, dzięki czemu pies będzie wyglądał estetycznie.

1. Zasady kąpieli psa

Dopóki miałam psa wystawowego, w długiej szacie, kąpałam go co tydzień, a nieraz nawet częściej. Dzięki temu sierść była w świetnej kondycji, włos nie kołtunił się za mocno, a pies praktycznie zawsze był czysty. Było to jednak bardzo czasochłonne i męczące zarówno dla mnie, jak i dla mojego psa. Chcąc dobrze wykąpać psa długowłosego i wysuszyć go z dokładnym wyczesaniem musimy poświęcić około dwóch godzin. Jeżeli ktoś ma dużo wolnego czasu i lubi zajmować się pielęgnacją psa, to jak najbardziej polecam zapuszczenie długiej sierści. Wygląda to bardzo efektownie i oryginalnie. Dla psa, który jest obcięty na krótko nie ma potrzeby tak częstych kąpieli. Podjęcie decyzji o tym jak często kąpać psa determinuje głownie jego aktywność i nasze potrzeby. Dodatkowym warunkiem jest też umaszczenie psa. Niestety, u psa z białymi łapami brud będzie dużo szybciej widoczny. Na białej sierści również szybciej robią się trwałe zacieki, dlatego warto ją kąpać dość regularnie i często. Z doświadczenia napiszę, że obecnie, przy krótkiej fryzurze kąpię mojego psa raz na około dwa – trzy tygodnie. Kąpiel wraz z wysuszeniem trwa około pół godziny.

Kąpiel zaczynamy od dokładnego nawilżenia sierści wodą. Na tak przygotowanego psa nakładamy szampon. Pamiętajmy jednak, aby nie szorować skóry psa, a starać się czyścić jedynie sierść. Dzięki temu unikniemy podrażnień skóry, jak również będzie to przyjemniejsze dla psa. W zależności od tego jak bardzo pies jest zabrudzony nakładamy szampon raz lub dwa razy. Za każdym razem spłukujemy dokładnie całego psa wodą. Przy spłukiwaniu warto szczególnie uważać na głowę psa. Zadbajmy o to, aby nie nalać nadmiernej ilości wody do oczy i uszu psa. Zazwyczaj odchylam mojemu psu głowę do tyłu i kieruję strumień wody tak, aby spływała w stronę karku, a nie na oczy. Podczas mycia głowy ważnym elementem jest dokładne wyczyszczenie okolic pyszczka. Na wąsach często zbierają się resztki jedzenia, przez co ta okolica zaczyna nieładnie pachnieć. Jeżeli wąsy psa nabrały już brzydkiego zapachu warto podczas kąpiel użyć szczoteczki do zębów. Nakładamy na nią trochę szamponu i czyścimy dokładnie wąsy psa. Po wymyciu szamponem warto nałożyć na sierść delikatną odżywkę. Dzięki działaniu odpowiednio dobranej odżywki włos wzmocni się i nabierze blasku. Zabieg ten jest konieczny zwłaszcza, gdy pies ma zapuszczone długie włosy na ogonie lub pyszczku. Dzięki nałożeniu odżywki łatwiej będzie nam rozczesać sierść psa podczas suszenia. W przypadku, gdy z sierści powstały kołtuny możemy próbować wyczesać je jeszcze podczas, gdy pies ma nałożoną odżywkę. Nie dość, że ona dokładniej rozprowadzi się po sierści, to dodatkowo nam będzie łatwiej wyczesać powstały kołtun. Na koniec po spłukaniu odżywki należy osuszyć delikatnie psa ręcznikiem, a na koniec wysuszyć suszarką. Strumień ciepłego powietrza należy zachować na tyle daleko od skóry psa, aby suszył on sierść, ale nie parzył psa. Podczas suszenia wyczesujemy całego psa szczotką.

2. Akcesoria do kąpieli i pielęgnacji

Przygotowując się do kąpieli psa warto najpierw zaopatrzyć się w dobre kosmetyki. W sklepach zoologicznych zazwyczaj sprzedawane są dość podstawowe szampony dla psów, które nie zawsze będą odpowiednie do częstego mycia psa typu york, maltańczyk czy shih tzu. Do podstawowej kąpieli będzie potrzebny szampon i odżywka dla psa. Na rynku znajdziemy szampony nawilżające, ułatwiające rozczesywanie czy po prostu głęboko czyszczące włos. Jeżeli pies nie jest amatorem kąpieli błotnych i prowadzi dość spokojne życie spacerując po osiedlu radzę kupić delikatnie myjący szampon, który nie będzie podrażniał skóry psa.

Mój początkowy zestaw do wyczesywania psa składał się ze szczotki z metalowymi pinami, gęstej szczotki do wyczesywania podszerstka i grzebienia ze szpikulcem. Te trzy akcesoria to absolutne minimum jeżeli chodzi o czesanie psa, któremu chcemy zapuszczać włos. Jeżeli nie planujemy zapuszczać włosów do podłogi możemy darować sobie gęstą szczotkę do wyczesywania podszerstka. Podczas użytkowania okazało się, że szczotka miała trochę za krótki piny, a grzebień miał trochę za szeroko rozstawione ząbki do dokładnego wyczesywania wąsów, więc dokupiłam do mojego zestawu szczotkę o pinach 3,5 cm oraz grzebyk przeznaczony typowo do pyszczka i wąsów. Obecnie, przy krótkiej fryzurze używam głównie grzebienia ze szpikulcem do czesania fryzury oraz gęstego grzebienia do wąsów. Dobrze sprawdza się również szczotka do wyczesywania podszerstka tak zwana miękka pudlówka, bo mimo krótko ściętej sierści podszerstek u lhasa apso watro na bieżąco wyczesywać, aby nie robiły się kołtuny. Do czesania kitka używam lateksowych gumek, a jeżeli chcę, aby fryzura była bardziej efektowna podpinam ją również kolorowymi spinkami.

Po zakupie psa, któremu z natury rosną długie włosy warto pomyśleć też o zakupie maszynki do golenia i nożyczek fryzjerskich. Nawet, jeżeli regularnie będziemy odwiedzać groomera nożyczki czy maszynka mogą przydać się do podcinania włosów między poduszkami na łapach czy latem w pachwinach.

3. Pomysły na fryzury dla lhasa apso, yorkshire teriera czy maltańczyka

Fryzura dla shih tzu, yorkshire teriera czy maltańczyka na wystawę psów rasowych jest dość podobna. Psy te mają uczesane koki na środku głowy w odpowiednim stylu dla danej rasy. Dla oka specjalisty są one zupełnie różne, natomiast na pierwszy rzut oka mają dość podobny wygląd. Natomiast lhasa apso czy hawańczyk na wystawach chodzą w rozpuszczonych, naturalnie opadających włosach. Na co dzień dla psów wszystkich tych ras wygodną fryzurą będzie kitek upięty na środku głowy, zawiązany na dwie gumki. Jedną zbieramy włosy bezpośrednio znad oczu, a drugą dopinamy resztę włosów z głowy. Dla osób, które lubią się pobawić z czesaniem polecam fryzurę z dwoma kitkami lub małymi koczkami. Dzielimy włosy na głowie na pół, a później zbieramy je gumkami. Pamiętajmy o częstej wymianie gumek i przeczesywaniu głowy psa. Dzięki temu nie będą robiły się kołtuny a pies nie będzie miał opadających włosów na oczy, dzięki czemu z pewnością będzie mu wygodniej.

Podsumowanie

Podstawą pielęgnacji psa typu yorkshire terrier, shih tzu czy maltańczyk jest systematyczność. Jeżeli od początku będziemy regularnie dbać o szatę psa odwdzięczy nam się ona pięknym wyglądem. Radzę nie oszczędzać na kosmetykach, czy zakupie akcesoriów do czesania. Inwestując w lepszy szampon czy odżywkę dla psa unikniemy podrażnienia skóry naszego pupila. Kupując od razu dobre szczotki i grzebienie posłużą nam one na długie lata.

Popularne rasy psów wymyślone na potrzeby pseudohodowli.

23 listopada 2019 przez Canibu Zostaw komentarz

W Internecie na stronach z ogłoszeniami drobnymi możemy spotkać wiele propozycji sprzedaży psów ras, które nie są uznane przez FCI. Mówiąc wprost to kundelki sprzedawane pod przykrywką psa rasowego. Pseudohodowcy są bardzo pomysłowi w dodawaniu takich ogłoszeń, aby osobie kupującej psa wydawało się, że to pies nowej rasy, za którą warto zapłacić duże pieniądze.

1. Co to jest FCI i dlaczego warto kupować tylko psy ras, uznawanych przez tę organizację?

Zacznijmy od krótkiej historii Międzynarodowej Federacji Kynologicznej.

FCI powstało w 1911 roku i obecnie jest to największa na świecie organizacja kynologiczna. Aktualną siedzibą Międzynarodowej Federacji Kynologicznej (FCI, Fédération Cynologique Internationale) jest Belgia. Tam też znajduje się nadrzędna jednostka Związków kynologicznych poszczególnych krajów. Do FCI nie należą Wielka Brytania i Stany Zjednoczone. W tych krajach kynologia rozwijała się niezależnie od reszty Europy.

Głównym celem FCI jest promowanie i ochrona czystości ras psów. To właśnie ta organizacja zajmuje się kodowaniem i opracowywaniem wzorców poszczególnych ras. Co warte podkreślenia w każdym z 94 krajów członkowskich (i partnerskich) działa tylko jeden Związek założony z ramienia FCI. W Polsce jest to Związek Kynologiczny w Polsce. Zatem pisząc wprost – żaden inny związek „burka i kocurka” nie może dać Wam gwarancji, że sprzedaje czyste rasowo psy. Tak więc, jeżeli chcemy mieć pewność, że kupujemy szczeniaka, który jest zgodny ze wzorcem, był hodowany w dobrych warunkach, to nie kupujmy go na bazarze czy od człowieka, o którym nie znajdziemy nigdzie sprawdzonych informacji. Tylko kupując w hodowli należącej do ZKwP możemy mieć gwarancję, że kupujemy psa hodowanego zgodnie z jego historycznymi predyspozycjami. Hodowcy zrzeszeni w tym związku mają obowiązek dbać o rozmnażanie psów spełniających nie tylko kryteria wzorca wyglądu dla danej rasy, ale również będących wolnymi chorób genetycznych.

2. Jakie ryzyko wiąże się z kupnem psa z pseudohodowli?

Cóż, muszę Was trochę zmartwić – zminiaturyzowane egzemplarze popularnych ras to nie są rasowe pieski, za które ktokolwiek powinien płacić tak jak za psa rasowego. Nie ma takiego czegoś jak “mini yorkshire terier” czy “mini maltańczyk”. To psy ras z natury niewielkich gabarytów, więc po co je jeszcze miniaturyzować? Niestety, ludzie mają niezrozumiałą dla mnie potrzebę posiadania jak najmniejszych psów i pseudohodowle na tą potrzebę odpowiadają krzyżując ze sobą najmniejsze psy z tych, które się rodzą. Czasem w hodowli zrzeszonej w ZKwP pojawiają mniejsze psy, ale rozsądny hodowca nie krzyżuje ich dalej, tylko sprzedaje jako tak zwanego pieska “na kolanka”. Uczciwemu hodowcy generalnie chodzi o to, by eliminować wady i kieruje się on dobrem swoich szczeniąt, a nie tylko chęcią zysku. Krzyżowanie najmniejszych egzemplarzy wiąże się ze zwiększonym ryzykiem chorób serca, stawów czy ze zmniejszoną wydolnością płuc. Podobnie powstała też pseudorasa maltipoo. To po prostu skrzyżowanie maltańczyka z pudlem. Tak samo popularny i swoją drogą bardzo drogi ostatnimi czasy buldog francuski umaszczenia “blue”. Takie umaszczenie nie występuje we wzorcu rasy według FCI i pies z takim umaszczeniem nie może brać udziału w wystawach, a także być dalej rozmnażany. Swoją drogą, czarnych buldogów też nie ma, są jedynie pręgowane. Jeżeli w hodowli zarejestrowanej w FCI zdarzy się szczeniak z błędnym umaszczeniem (choć jest to bardzo rzadkie) dostanie metrykę mówiącą o tym skąd pochodzi, danymi hodowli i rodziców, ale nie uzyska on nigdy uprawnień hodowlanych.

Co ciekawe niebieski kolor tak naprawdę nie jest “niebieski”. Jest to po prostu rozcieńczony czarny pigment, który daje efekt wizualny w postaci koloru szaro-błękitnego. Czytałam też, że gen nasila się przy wielopokoleniowym kojarzeniu ze sobą psów o jaśniejszym umaszczeniu. Z pokolenia na pokolenie bryłki ciemnego barwnika są coraz większe, a umaszczenie, oczy i nos psa stają się wizualnie coraz jaśniejsze. To, o czym pseudohodowca Wam nigdy nie powie, to fakt, że powtarzanie rozjaśnienia pigmentu powoduje między innymi łamliwość włosa. W konsekwencji psy chorują na genetyczne choroby skórne min. nadmierne wypadanie włosów psa skutkujące też łysieniem (CDA czyli alopecia). “Błękitny” buldog francuski częściej od tych z prawidłowym umaszczeniem choruje też na przewlekłe zapalenie skóry. Wystąpienie tej choroby jest bardziej prawdopodobne przy krzyżowaniu dwóch psów niebieskich ,a można rzec ,że prawie na 100% wystąpi u psa ,który od kilku pokoleń ma samych niebieskich przodków.
Krzyżowanie psów z coraz jaśniejszymi oczami (jakby żółtymi) może prowadzić do ich coraz większej wrażliwości na światło, przez co pies męczy się samym patrzeniem.

Dlaczego ludzie to robią? Nie wiem, powodów jest wiele, ale mi się wydaje, że po prostu chcą mieć psa, który będzie się wyróżniał na osiedlu. Dla swoich snobistycznych potrzeb kupują psy, które cierpią większość życia.

3. Gdzie znaleźć spis ras uznanych przez FCI?

Najprostszym sposobem dla osób, które chcą sprawdzić czy rasa podana w ogłoszeniu jest uznana przez międzynarodową federację kynologiczną FCI jest wejście na stronę internetową Polskiego Związku Kynologicznego. Na tejże stronie należy wejść w sekcję “wzorce ras”. Jeżeli nie znajdziemy tam rasy psa, którą jesteśmy zainteresowani powinna zapalić nam się czerwona lampka – ktoś może chcieć nas oszukać! Jeżeli jednak mamy jeszcze wątpliwości możemy wejść na ofcjalną stronę FCI (w języku angielskim) i tam sprawdzić spis oficjalnych nazw ras uznawanych przez tę organizację. Będą one tam jednak wypisane w języku ojczystym dla danej rasy.

Podsumowanie

Myślę, że uczciwość popłaca i jeżeli my, kupujący nie będziemy wspierać pseudohodowli i kupować u nich, to przestanie im się to opłacać i rozmnażać szczeniaki. Jeśli ktoś chce mieć psa innego niż reszta osiedla to zapewniam, że szukając wśród ras uznanych przez FCI możemy takie psy znaleźć. Wystarczy trochę poszukać. Sama pamiętam, że zastanawialiśmy się nad zakupem shih tzu, ale miałam wrażenie, że takich psów jest już wiele na osiedlu i niezbyt chciałam mieć kolejnego. Poszukaliśmy głębiej i okazało się, że lhasa apso bardzo nam się podoba i jest dla nas odpowiednia z wielu innych względów i właśnie na tę rasę się zdecydowaliśmy. Zapewniam, że od dwóch lat,, kiedy mamy Yoshiego nie spotkałam w swojej okolicy drugiej osoby mającej też psa lhasa apso.

Odnośniki:

http://www.fci.be/en/History-of-the-FCI-1.html

https://pl.wikipedia.org/wiki/Mi%C4%99dzynarodowa_Federacja_Kynologiczna

5 pomysłów na spacery z psem w Gdańsku

22 listopada 2019 przez Canibu 2 komentarze

Przyjeżdżając z psem do nowego miasta często zastanawiamy się gdzie można się z nim wybrać, aby umilić mu spędzony z nami czas. W centrach dużych miast pies powinien iść z właścicielem zapięty na smyczy. Są jednak miejsca, gdzie możemy bez problemu puścić psa luzem. Zazwyczaj turyści przyjeżdżają do Gdańska na kilka dni i nie mają czasu na własną rękę szukać tego typu miejsc. Dlatego też przygotowałam dla Was listę pięciu „psiolubnych” miejsc w Gdańsku, gdzie nasz pupil się wybiega, a zarazem nikomu nie będzie to przeszkadzać. W artykule znajdziesz odpowiedź na które plaże w Gdańsku można wejść z psem oraz do których Gdańskich parków polecam wybrać się osobom przyjeżdżającym tu ze swoim czworonogiem. Jeżeli więc wybierasz się do Gdańska z psem, to ten przewodnik jest dla Ciebie.

1. Plaża Gdańsk Brzeźno

Większość turystów przyjeżdżających do Gdańska nie wyobraża sobie nie spędzić choć trochę czasu nad morzem. Jednak czy na każdą plażę w Gdańsku możemy wejść z psem? Otóż od kilku lat miasto wprowadziło co do tego restrykcyjne zasady, których każdy właściciel psa powinien się trzymać. W okresie okołowakacyjnym, a dokładnie od początku maja do końca września z psem możemy wejść jedynie na plaże niestrzeżone. Jednak obecnie prawie wszystkie plaże zlokalizowane blisko centrum Gdańska są kąpieliskami strzeżonymi przez ratowników. Dlatego też, jeżeli chcemy plażować razem z naszym czworonogiem zachęcam do skorzystania z wyznaczonej i ogrodzonej kilka lat temu plaży w Gdańskiej dzielnicy Brzeźno. Możemy tu wejść razem z psiakiem i wspólnie korzystać z nadmorskiego odpoczynku. Oprócz tak zwanej „psiej” plaży w Gdańsku Brzeźno znajdziemy długi deptak zbudowany równolegle z brzegiem morza, po którym spaceruje wielu właścicielu psiaków. Możemy tam przejść się również po darmowym molo czy skorzystać z wielu miejscowych knajpek i restauracji.

2. Ogrodzone psie wybiegi w Nadmorskim Parku im. Prezydenta R. Reagana

Bardzo niedaleko plaży w Gdańsku Brzeźnie znajduje się Park im. Prezydenta R. Reagana. Jest to chyba największy park do spacerowania z psem niedaleko w pobliżu centrum Gdańska. W parku panuje przyjazna psom atmosfera, jednak na większości terenu powinniśmy prowadzić naszego pupila na smyczy. Jeżeli chcemy, aby pies pobiegał swobodnie, luzem mamy do dyspozycji dwa dość duże, ogrodzone wybiegi dla psów. Zawsze, kiedy przechodzimy obok nich widzę tam ludzi z zadowolonymi psami. Oba wybiegi wyposażone są w dodatkowe atrakcje dla naszych pupili. Znajdziemy na nich tunele, przechylnie, po której pies może się wspinać, czy słupki do ćwiczeń. Przede wszystkim jednak nasz pies może mieć swobodny kontakt z innymi przedstawicielami swojego gatunku. Po takiej zabawie możecie być pewni, że prześpi nawet kilkugodzinną podróż. Możecie też urządzić tu piknik na jednym z trawników lub skorzystać z siłowni na świeżym powietrzu. W parku znajduje się też duży plac zabaw dla dzieci, więc przyjeżdżając tu cała rodzina będzie miała co robić.

3. Trójmiejski Park Krajobrazowy (okolice Matemblewa)

Kolejnym miejscem, które mogę polecić na spacer z psem w okolicach Gdańska są lasy Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego. Polecam zostawić auto na przykład w okolicy Sanktuarium Maryjnego w Matemblewie i udać się z psem na spacer z dala od zgiełku miasta. Możecie skorzystać z wyznaczonych ścieżek, które ciągną się kilka kilometrów przez las. Miejsce to znajduje się dosłownie 15 minut samochodem od centrum Gdańska, więc bez problemu można tu przyjechać ze swoim pupilem, aby skorzystać z zacisznego terenu na spacer na świeżym powietrzu. Każdy psiak uwielbia węszyć nowe zapachy wśród leśnej ściółki, więc daję Wam gwarancję, że polubicie to miejsce. Dodatkowo, jeżeli macie ze sobą rowery, to znajdziecie tu też wyznaczone ścieżki rowerowe. Niejednokrotnie widziałam w tych okolicach osoby jeżdżące rowerem z biegnącym psem u boku.

4. Park oruński

W głównej części parku tak jak w każdym miejscu publicznym należy prowadzić psa na smyczy. Jednak możemy przejść kawałek dalej w stronę amfitearu, za którym zaczyna się jeszcze nie zagospodarowany teren zielony. Kiedy przyjeżdżamy tam z Yoshim puszczamy go luzem, żeby sobie pobiegał i powęszył w nowe zapachy. Sam park jest również wart odwiedzin. Mamy tu ścieżki rekreacyjne, ławki, na których możemy odpocząć, a sam teren jest fajnym miejscem na sesję fotograficzną. W upalny dzień możemy udać się też nad strumyk, w którym często ludzie przychodzą kąpać swoje psiaki. Jeżeli więc wybierasz się do Gdańska z psem, który lubi się kąpać, ale danego dnia nie chcesz wybierać się na plaże myślę, że ten park będzie dla Ciebie strzałem w dziesiątkę.

5. Plaże na Wyspie Sobieszewskiej

Wyspa Sobieszewska to dość zaciszny rejon Gdańska. Zazwyczaj trafia tu mniej turystów, niż na plaże bliżej centrum miasta, a moim zdaniem jest to pozycja obowiązkowa dla każdej osoby przyjeżdżającej do Gdańska z psem. Linia brzegowa jest dość długa, a strzeżone kąpieliska zajmują jedynie jej niewielką część. Możemy więc bez problemu znaleźć miejsce na wypoczynek z psem. Dodatkowym atutem jest las, który został zagospodarowany na „Ptasi Raj”. Możemy skorzystać z ciekawej ścieżki rekreacyjnej, a przy okazji może nam się udać zaobserwować ptaki mieszkające w tej okolicy w ich naturalnych warunkach.

Aby ułatwić Wam odwiedziny tych miejsc przygotowałam mapę, na której oznaczyłam każde z nich.

https://drive.google.com/open?id=1Ue8SrK03zDU0laaaSvlKLtGLeKdKv_iz&usp=sharing

Lhasa apso – opis rasy

29 października 2019 przez Canibu Zostaw komentarz

1. Lhasa apso – pochodzenie i historia rasy

Lhasa apso to jedna z tzw. ras pierwotnych. Psy te zostały sprowadzone do Stanów Zjednoczonych dopiero w połowie lat 40-stych XX wieku. Wcześniej wiodły spokojny żywot w górach dalekiego Tybetu. Dziś lhasa apso są znane na całym świecie – od Tybetu aż po Brazylię (gdzie cieszą się dużą popularnością).

Nazwa rasy pochodzi od nazwy stolicy Tybetu – Lhasa. Apso w języku miejscowym oznacza po prostu “pies”. Mi to zawsze przywołuje skojarzenie, że gdyby ta rasa pochodziła z Polski może nazywałaby się “pies warszawski”? 😉

2. Lhasa apso – wygląd rasowego przedstawiciela

Wzorcowa wielkość lhasa apso to około 25 cm w kłębie dla psów i nieco mniej dla suk. Waga dorosłego lhasaka to około 7-9 kg, przy czym nie jest to ściśle określone we wzorcu FCI. Pies powinien mieć dość smukłą sylwetkę i wcięcie na zakończeniu żeber. Głowa idealnego psa tej rasy jest okrągła, zwężająca się lekko ku dołowi. Niektórym przypomina ona kształt pękatej gruszki. Mnie zawsze urzekają oczy psów lhasa apso. Ciemne, prawie jak dwa węgielki w kształcie przypominające migdał. Dopuszczalne są wszystkie kolory włosa. Jednak z tego, co zauważyłam najczęściej spotkać można psy o sierści złotego koloru. Warto również dodać, że gdy rodzi się szczenię lhasa apso nie do końca wiadomo jaki będzie miało kolor w dorosłym życiu. Hodowcy z wprawnym okiem statają się odgadnąć jak pies będzie wyglądał, gdy będzie dorosły, jednak nigdy nie jest to na 100%. Zyją średnio 15 lat, a najdłużej żyjący lhasa apso miał 28lat! Na pierwszy rzut oka pies lhasa apso nie ma być „słodkim misiem”. Są to psy z mocnym charakterem, co można od razu zauważyć po ich zadziornym wyrazie pyszczka.

Uwierzycie, że to ten sam pies? Yoshi przed i po metamorfozie u groomera:

3. Charakter i usposobienie psów rasy lhasa apso

Do każdej rasy można dopisać charakterystyczne cechy, na które wpływ miały głównie warunki, w których pierwotnie żyły. Tak samo jest z lhasakami. Psy tej rasy żyły w dalekim Tybecie, najczęściej z dala od większych zabudowań, w górzystym terenie. Według legendy ich głównym zadaniem było stróżowanie i powiadamianie o ewentualnych zagrożeniu. Przez to niektórzy mają przeświadczenie, że to psy z natury szczekliwe. Fakt, są czujne, ale nie zgodzę się ze stwierdzeniem, że są szczekliwe. Pies nauczony odpoczywania będzie szczekał jedynie w sytuacjach nietypowych czy awaryjnych.

Z natury lhasa apso są dość nieufne i ostrożne do obcych. Natomiast, dla bliskich są bardzo przyjazne, kochane, niesamowicie wylewne w okazywaniu swoich uczuć. Yoshi zawsze, gdy odwiedzamy kogoś z rodziny wita się ze wszystkimi znajomymi osobami tak, jakby się stęsknił za wszystkie czasy. Mi podoba się określenie porównujące charakter tej rasy do usposobienia kota. Lhasa apso też są niezależne i lubią chodzić własnymi ścieżkami. Są też bardzo zręczne jak na psy. Niektóre wspinają się na drzewa, gdzieś widziałam zdjęcie lhasaka, który wspiął się na dach ogrodowej altanki. Mój na przykład lubi spać na szczycie kanapy. Psy te są zazwyczaj pełne energii i potrafią poprawić humor właścicielowi nawet w najbardziej pochmurny dzień. Nie jest to jednak energia, której nie da się okiełznać, jak w przypadku niektórych ras. Lhasak ma siły do czasu. Kiedy mu się odechce, kładzie się na ziemi i daje jasno do zrozumienia, że już nie ma ochoty na dalszą zabawę. Potrafi też bez problemu dostosować się do rytmu dnia właściciela. Yoshi już od małego, jak wychodziłam z domu przesypiał po prostu większość czasu, a odżywał, kiedy wracałam po południu z pracy. Poza jednymi butami, którym pogryzł część podeszwy, to nigdy nic nam nie poniszczył. Teraz mogę zostawić obuwie w zasięgu jego pyszczka wychodząc z domu i nie muszę się martwić, że nie będę miała w czym chodzić. Nieraz tylko bierze sobie mojego buta i z nim śpi, ale to uznaję po prostu za swego rodzaju okazanie miłości.

Lhasa apso mają własne zdanie, często odzywa się w nich uparciuszek. Szybko się uczą, ale to czy wykonają daną komendę często zależy od tego, czy akurat mają na to ochotę. Warto dodać, że nie można ulegać słodkiej mordce lhasaka, bo pies dość szybko może zacząć nami rządzić. Znam przypadki psiaków, które już w okresie szczenięcym potrafiły podporządkować sobie cały dom. Wtedy ciężko będzie oduczyć go nawyków, na które pozwoliliśmy mu, kiedy był młody i wydawał się zbyt słodki, żeby go dyscyplinować.
Co do akceptacji przez inne psy to zależy w dużej mierze od hormonów, predyspozycji psychicznej do dominacji oraz wychowania. Znam psy lhasa apso, które świetnie dogadują się z przedstawicielami dużo większych od siebie ras. Ma to zresztą również podłoże w ich historii. Podobno pierwsi przedstawiciele tej rasy żyli wspólnie z mastifami tybetańskimi. Lhasa apso jako bardziej zwinne, szybkie i czujne informowały swoich większych współbraci o nadchodzącym zagrożeniu.

4. Żywienie psów lhasa apso

Wielu świeżych nabywców psa lhasa apso jest zdziwionych ich sposobem odżywiania. Mianowicie nie jest to typowy pies, pożerający wszystko co widzi. Dobór karmy dla lhasaka to często wiele prób i wprowadzanie wielu nowości. Z natury te psy nie są raczej “żarłokami”. Jeżeli pies lhasa apso nie będzie chciał jeść danej karmy, to będzie nam bardzo ciężko go do tego przekonać. Mogę nawet stwierdzić, że jest to niemożliwe. Niestety, nawet karma z najwyższej półki nie gwarantuje sukcesu. Dlatego kupując nowy worek jedzenia dla lhasaka polecam zakup niewielkiego opakowania, aby sprawdzić czy “zasmakuje” ono naszemu pupilowi. Często dobrym pomysłem są też karmy mokre lub żywienie tzw. BARFem. Psy lhasa apso jako wychowankowie tybetańskich mnichów lubią też bardzo ryż i warzywa. Mój przepada za paryką, marchewką czy gotowanym ziemniakiem. Staram się nie dawać mu tego zbyt często, bardziej jako urozmaicenie diety lub jako smaczek za dobre zachowanie.
Jeżeli chodzi o dostęp do jedzenia, to są to psy, które mogą mieć stały dostęp do karmy. Nie mają tendencji do przejadania się i potrafią regulować sobie porcje jedzenia w ciągu dnia. Jednak, jeżeli z naszym pupilem mamy problem, aby zjadł dzienną porcję, to proponuję wystawianie miski z jedzeniem tylko rano i wieczorem na krótki czas lub też karmienie tylko raz dziennie po to, aby pies faktycznie zgłodniał.

Podsumowanie

Jak pewnie w każdej rasie znajdą się osobniki nie odpowiadające powyższemu opisowi. Starałam się jednak znaleźć wiarygodne informacje i opisać charakter tych wspaniałych psów jak najbardziej zgodnie z prawdą. Dla mnie to wzorowy przyjaciel i kompan. Każdy, kto szuka oddanego psa niewielkich rozmiarów na pewno pokocha lhasa apso tak samo jak ja.

Źródła:

http://www.zkwp.pl/zg/wzorce/227.pdf

https://www.lhasaapso.org/Bulletin/history/70/1972/Dec%201972_1_3.pdf

http://kangmar-tibet-apsos.com/cheno1.html

https://books.google.pl/books?id=xL1Tc7Q6ynoC&q=hamilton+katha+lhasa+apso&dq=hamilton+katha+lhasa+apso&hl=pl&sa=X&ved=0ahUKEwjZ8dmv4-feAhUQC-wKHeJyC2MQ6AEILDAA

https://books.google.pl/books?id=t_3D3CVhirEC&q=hamilton+katha+lhasa+apso&dq=hamilton+katha+lhasa+apso&hl=pl&sa=X&ved=0ahUKEwjZ8dmv4-feAhUQC-wKHeJyC2MQ6AEIMjAB

https://books.google.pl/books?id=_bSHzOd9g4QC&q=hamilton+katha+lhasa+apso&dq=hamilton+katha+lhasa+apso&hl=pl&sa=X&ved=0ahUKEwjZ8dmv4-feAhUQC-wKHeJyC2MQ6AEIPzADhttps://www.google.pl/search?source=hp&ei=9oD2W5SrO7HOrgTpu5ToAw&q=hamilton+katha+lhasa+apso&btnK=Szukaj+w+Google&oq=hamilton+katha+lhasa+apso&gs_l=psy-ab.3…6969.26255..26733…0.0..0.182.2845.8j18……0….1..gws-wiz…..0..0j35i39j0i131j0i10j0i203j0i22i30j0i22i10i30j0i13i30j33i160j33i21.9OqLGgPv2Yk

Czym różni się lhasa apso od shih tzu

14 października 2019 przez Canibu Zostaw komentarz

Często idąc ulicą z Yoshim ludzie pytają “Czy to shih tzu?”. Faktem jest, że w Polsce lhasa apso nie są popularną rasą psów. Dużo częściej w domach naszych rodaków pojawiają się shih tzu. Oba te psiaki pochodzą z dalekiego wschodu i tam też były początkowo hodowane. Z poniższego wpisu dowiecie się czym różni się shih tzu od lhasa apso, jaka jest historia obu ras. Zawarłam w nim też opis różnic wyglądu zewnętrznego i charakteru shih tzu oraz lhasa apso. Myślę, że to będzie mogło pomóc Wam w wyborze swojego pupila.

1. Historia shih tzu i lhasa apso

Nazwa shih tzu pochodzi z języka chińskiego i w wolnym tłumaczeniu oznacza “lwi pies”. Podobno historia tej rasy sięga 2000 lat wstecz. Psy te zamieszkiwały okolice Chin, a dokładniej Tybetu. Według legendy buddyjscy mnisi podarowali psa tej rasy władcy Chin i tam też owa rasa zaczęła się na dobre rozwijać. Na przełomie XVIII i XIX wieku psy te nabrały znaczącej roli w historii. Według legendy bowiem shih tzu miały być wiernymi towarzyszami dworu cesarskiego, gdy rządziła nim cesarzowa – wdowa Chin Tzu Hsi. Podobno była wielbicielką tej rasy i za czasów jej rządów psy shih tzu licznie zamieszkiwały dwór. Wraz z nadejściem kolejnych władców psy shih tzu umacniały swoją pozycję jako “królewska rasa”. Podobno za posiadanie pieska tej rasy przez “zwykłego śmiertelnika” można było dostać nawet karę śmierci. Podobno bardzo często te gęsto owłosione psy były używane jako przenośny grzejnik do łóżka czy w czasie spaceru dla dam dworu. Podobno dopiero w 1938 roku pieski te trafiły do Europy. Nie były jednak sprzedane, a ofiarowane jako dar dla szlachty angielskiej i duńskiej. Kilka lat później opisano pierwszy wzór rasy. Ich światowa popularność rozrosła się, gdy trafiły do USA. Ludzie pokochali przyjacielski charakter jak i szlachetny wygląd shih tzu. *1

Przejdźmy teraz do mojej ukochanej rasy – Lhasa Apso. Historia tych psów również rozpoczyna się w Tybecie. Jednak od samego początku istnienia rasy, aż do pojawienia się tych psów w Europie i Stanach Zjednoczonych żyły one w dużo trudniejszych warunkach od Shih Tzu. Według źródeł, jakie znalazłam psy tej rasy żyły daleko w górach, zwykle towarzysząc w codzienności buddyjskim mnichom w ich świątyniach. Żywiły się resztkami pokarmów które oddali im mnisi. Ich dieta często była głównie wegetariańska, a jedyne mięso na jakie mogły liczyć, to mysz lub mały szczur, które musiały same upolować. Mnisi wierzyli, że po reinkarnacji staną się właśnie pieskiem Lhasa Apso. Dlatego też psy te według tradycji buddyjskiej nie mogły być sprzedawane, a jedynie darowane komuś jako cenny prezent. Dopiero na początku XIX wieku angielscy podróżnicy przywieźli pierwszego psa Lhasa Apso do Europy. Wtedy też powstał wzorzec tej rasy według FCI. Lhasa Apso pojawiły się najpierw w Anglii i tam do tej pory cieszą się największą popularnością.

2. Wygląd zewnętrzny

Spacerując w mojej okolicy w psiakiem długowłosym już przyzwyczaiłam się do tego, że ludzie pytają “Co to za rasa?”. Ogromna większość zarówno lhasa apso jak i shih tzu są obcinane na dość krótko, przez co mój pies na pierwszy rzut oka wydaje się być zupełnie z innej bajki. A przecież to natura tych psów – długi włos chroni latem przed nadmiernym przegrzaniem skóry, natomiast zimą przed gwałtownym wychłodzeniem.

To właśnie pierwsza i chyba najbardziej rzucająca się w oczy cecha wspólna dla shih tzu i lhasa apso – ich długi włos. Używam określenia włos, ponieważ tak przyjęło się określać ich rodzaj sierści. Różni się ona od większości innych psów ze względu na to, że zarówno u lhasa apso jak i u shih tzu sierść nie “leni” się (nie wypada garściami) podczas na przykład zmiany sezonu z zimowego na letni. Nie dajcie się jednak nabrać ogłoszeniom, w których znajdziecie informacje, jakoby psy te były dobre dla alergików. To, że nie gubią sierści faktycznie przyczynia się do zmniejszenia możliwości kontaktu z nią. Jednak to nie sierść, ani jej rodzaj uczula. Najczęstszą przyczyną uczuleń jest naskórek psa, a sierść jest jedynie jego przekaźnikiem. Pamiętajcie o tym podczas decyzji o zakupie psa do domu – każda rasa niesie ze sobą ryzyko pojawienia się uczulenia. Wracając jednak do meritum, czyli wyglądu tych małych piesków. Faktycznie wspólna cechą jest u nich długi włos, lecz jego rodzaj jest wyraźnie inny. Okrywa shih tzu powinna być jedwabista, natomiast u lhasa apso włos powinien być twardy i mocny. Wszystkie umaszczenia u obu ras są dopuszczalne.

Lhasa aspo z założenia jest minimalnie mniejszy od Shih Tzu. Psy lhasa apso mają około 25 cm, natomiast osobniki męskie Shih Tzu powinny mieć około 27 centymetrów w kłębie, suki obu ras zazwyczaj są trochę niższe. Obie rasy powinny posiadać ciemne oczy i dobrze zabariony, ciemny nos. Głowa lhasa apso jest trochę “gruszkowata, natomiast shih tzu okrągła. Zasadniczo różni się też wygląd kufy obu ras. U lhasa apso jest ona o około 1,5 cm dłuższa – powinna mierzyć około 4 cm, a u shih tzu około 2,5 cm. Widać to wyraźnie zwłaszcza u piesków obciętych na krótko.

3. Charakter

Jak każdy pies rasowy zarówno Lhasa Apso, jak i Shih Tzu mają przypisane specyficzne dla nich cechy charakteru. Tyczą sie one większości osobników, lecz oczywiście mogą znaleźć się psy nie pasujące do nich prawie wcale. Faktem jest też, że pies dostosowuje się w mniejszym lub większym stopniu do właściciela, co również wpływa na jego zachowanie. Warto również pamiętać, że obie te rasy określane są jako rasy pierwotne, więc wpływ na ich charakter miały całe wieki ich istnienia. Poniżej znajdziecie zbiór cech charakterystycznych dla tych ras, z którym zgodziliby się pewnie hodowcy tych tybetańskich ras, którzy obserwują owe pieski i ich zachowanie od lat.

Myślę, że każda osoba, która miała do czynienia zarówno z lhasakmi jak i z shih tzu zgodzi się ze mną, że to psy o zupełnie odmiennym sposobie bycia. Lhasa Apso to psy zazwyczaj mocno przywiązane do swojego właściciela i jednocześnie nieufne wobec obcych. Lhasak ma swoich ludzi których lubi, a do innych odnosi się z dystansem, a niektórych po prostu nigdy nie obdarzy sympatią. Z kolei Shih tzu kochają wszystkich obcych, do wszystkich się cieszą i z radością witają gości przychodzących do domu. Są bardzo rodzinne i obdarowują wszystkich domowników swoją miłością jednakowo. Lhasa apso w domu ma swoje ulubione miejsca, w których spędza najwięcej czasu. Zazwyczaj nie chodzi ciągle za człowiekiem. Podchodzi najczęściej tylko wtedy, kiedy on ma na to ochotę, czyli (nie licząc momentów, kiedy robisz coś w kuchni 😉 ) niezbyt często. Shih Tzu natomiast uwielbiają towarzystwo człowieka. Lubią spędzać czas jak najbliżej swoich ukochanych osób, a za swoje miejsce często uważają po prostu łóżko swoich właścicieli.

Lhasa Apso określa się jako dystyngowane w sposobie poruszania się i bycia. Nie mają też skłonności do wyładowywania swojej energii na niszczeniu wszystkiego dookoła. Yoshi jako szczeniak nie pogryzł nam w domu prawie nic. Cechą, która je wyróżnia jest z pewnością mocny, a wręcz dominujący charakter. Shih Tzu są co prawda dużo bardziej pokorne, wesołe i ufne, to jednak warto wspomnieć, że ich sposób poruszania przez wzorzec FCI określany jest jako “arogancki” i tego też wymagają sędziowie na wystawach. Jako, że ta rasa rozwijała się wśród chińskij elity, to są to pieski lubujące się w wygodach i pieszczotach. Za dobre traktowanie potrafią się odwdzięczyć masą miłości, częstym machaniem ogonka i beztroskimi przytulasami. Znaleźć lhasaka, który tak jak Shih Tzu będzie lubił przytulać się do właściciela jest o wiele ciężej. Spotkałam się ze stwierdzeniem, że lhasa apso mają trochę “koci charakter”. Nie są Łatwe do ułożenia i lubią stawiać na swoje. Często są obrażalskie i świetnie potrafią pokazywać niezadowolenie. Tak, jak pisałam wcześniej, Lhasa Apso uwielbiają dominować. Potrafią podporządkować sobie o wiele większego od siebie psa. Przy czym warto dodać, iż w tej rasie to suki są silniejsze jeżeli chodzi o charakter i skłonności dominacyjne. Są za to bardzo wierne i jak już kogoś obdarzą miłością, to jest to uczucie do końca życia i na dobre i złe. Według pierwszych podróżników, którzy sprowadzili lhasaki do Europy w buddyjskich świątyniach psy te pełniły rolę stróży. Ta cecha została w nich do dziś. Mają w naturze skłonność do pilnowania swojego stada i są bardzo opiekuńcze.

Moim zdaniem Lhasa Apso nie jest najlepszym rozwiązaniem na pierwszego psa ze względu właśnie na swój trudny do okiełznania charakter. Jeżeli jednak wiemy cokolwiek na temat behawioryzmu psów, albo tak jak mi będzie Wam zależało na tym, żeby mieć psa z silnym charakterem, ale liczącym się z Waszym zdaniem, to jak najbardziej polecam lhasaka. Gwarantuję, że z jego inteligencją i pomysłami nie można się nudzić. Shih Tzu o wiele łatwiej jest “urobić” . Jego wygląd słodkiego futrzaka idealnie koresponduje z jego sposobem bycia.

Podsumowanie

Obie rasy z całą pewnością są wiernymi towarzyszami i świetnymi kompanami całej rodziny. Ja jednak zdecydowałam się na lhasa apso. Dlaczego? Po pierwsze zależało mi na tym, aby pies, na którego się zdecyduję był długowieczny i jak najdłużej cieszył się dobrym stanem zdrowia. Shih Tzu ze względu na swoją zmniejszoną kufę może cierpieć na problemy z oddychaniem, a bardzo częstą ich przypadłością jest chrapanie. Ponadto, Shih Tzu jest dużo bardziej popularne w Polsce, a co za tym idzie dużo bardziej trzeba uważać na pseudohodowle. Oglądając ogłoszenia często ciężko laikowi odróżnić czy jest to hodowla posiadające wszystkie uprawnienia i działająca zgodnie z zasadami ZKwP, czy jest to po prostu oszustwo. Teraz, gdy interesuję się tym tematem już dłużej bez problemu potrafię odróżnić ogłoszenie zwyczajnego kundelka podszywającego się pod rasowego psa, jednak wtedy byłam pełna obaw pod tym względem. Ja jednak kocham lhasaki za ich indywidualizm i wrodzoną dumę.

Źródła:

https://www.pedigree.com/dog-care/dog-facts/dynasty-dogs-the-royal-history-of-the-shih-tzu#

https://pl.wikipedia.org/wiki/Shih_tzu

https://en.wikipedia.org/wiki/Lhasa_Apso

https://www.petwave.com/Dogs/Breeds/Lhasa-Apso/Overview.aspx

https://www.zkwp.pl/zg/wzorce/208.pdf

https://www.zkwp.pl/zg/wzorce/227.pdf