Pies rasowy

Kiedy zaczęliśmy zastanawiać się nad tym, czy chcemy psa pojawiło się pytanie: kupić psa rasowego czy przygarnąć kundelka ze schroniska? To chyba oczywiste, że żal mi było tych wszystkich biednych psiaków udostępnianych przez różne fundacje do adopcji. Byliśmy nawet w kilku schroniskach przed podjęciem ostatecznej decyzji. Jednak ostatecznie zdecydowaliśmy się na psa rasowego. Dlaczego? Z kilku powodów, ale o tym poniżej.

1. Czego możemy się spodziewać po szczeniaku z hodowli, a czego po psie ze schroniska?

Myślę, że każdy, kto decyduje się zaopiekować się psem przez kolejne kilka czy kilkanaście lat ma co do jego wyglądu czy charakteru jakieś wyobrażenia. Dobrze, kiedy weźmiemy pod uwagę również nasze warunki mieszkaniowe, sposób spędzania wolnego czasu czy na przykład chęć tresury psa konkretnych zadań. My na początku poszukiwań wiedzieliśmy po prostu, że chcemy niewielkiego psiaka, ale nasza decyzja podyktowana była głównie kwestiami zdrowotnymi. Jak wiecie, lhasa apso mają sierść, która nie wypada tak, jak u innych psów. Dzięki temu, że sierść nie fruwa po mieszkaniu jest o wiele mniejsza szansa na to, że dostaniemy uczulenie mieszkając z psem. Zarówno ja, jak i mój mąż mamy problem z różnego rodzaju uczuleniami i zdecydowaliśmy, że nie warto ryzykować. Gdybyśmy wzięli psa ze schroniska, a okazałoby się, że nie może z nami żyć ze względu na alergię, to chyba serce by mi pękło, że muszę go oddać. Tutaj może mała dygresja – wiem, że nie ma czegoś takiego, jak pies, który nie uczuli na 100%. Jednak psy, które mają sierść potocznie zwaną “włosem” uczulają dużo rzadziej. 

Kolejnym względem był fakt, że bałam się trochę psa z nieznaną historią. Dla szczeniaka często pierwsze tygodnie po urodzeniu rzutują na jego charakter i zachowanie na całą resztę życia. W prawdziwej, dobrej hodowli szczeniak jest socjalizowany, przygotowywany do przebywania wśród ludzi. Poznaje otoczenie, życie domowe, jest zadbany i ma raczej pozytywny stosunek do otaczających go osób. Natomiast pies, który został porzucony w bardzo młodym wieku lub był źle traktowany nie ma solidnych podstaw i najprawdopodobniej nie był w stanie nauczyć się życia z ludźmi. Staram się podejmować decyzje z pełną odpowiedzialnością i wiem, że nie miałabym wystarczająco dużo czasu na naukę i wychowywanie takiego psa. Często psy, które miały zaniedbaną wczesną socjalizację potrzebują bardzo dużej ilości pracy, czasu i odpowiedniego podejścia, aby mogły być uznane za bezpieczne dla otoczenia. Zależało nam też na tym, aby pies był od początku nauczony przebywania w towarzystwie dzieci. W najbliższej rodzinie mamy kilkoro, a psa traktuję jak członka rodziny i zazwyczaj zabieram go z nami na familijne zjazdy. Widziałam wiele razu psy separowane od rodziny ze względu na ich zachowanie i nie chciałam zafundować czegoś takiego mojemu przyjacielowi.

Niestety, smutna prawda jest taka, że decydując się na psa ze schroniska bierzemy “kota w worku”. Jest to niewątpliwe postawa godna pochwały, lecz prawda jest taka, że przygarniając do siebie adopciaka rzadko kiedy możemy przewidzieć, co nas czeka. Oczywiście, zdarzają się w schroniskach psy, które mają znaną przeszłość, ale niestety jest to bardzo rzadkie. Wzięcie psa ze schroniska moim zdaniem to świetna opcja dla osoby nie planującej w najbliższej przyszłości dzieci, zdrowej i mającej chęci i czas na szkolenie psa w razie, gdyby okazało się, że jest taka potrzeba.

2. Dlaczego w schroniskach jest tyle porzuconych psów?

Po podjęciu decyzji początkowo miałam jeszcze wyrzuty sumienia, kiedy przypominałam sobie te smutne psie oczka, które widziałam w schronisku. Wiem jednak, że to, że jest tyle psów w schroniskach nie wynika z faktu, że istnieją hodowle. Czy ktoś z was widział w schronisku psa czystej krwi? Może i zdarzają się takie przypadki, ale jest to bardzo rzadkie. Główną przyczyną tak wielu przepełnionych schronisk w Polsce jest moim zdaniem brak odpowiedzialności ludzi za ich decyzje. Kiedy więcej osób zacznie decydować się na kastrację psów i sterylizację suk nienadających się do hodowli, to ten problem będzie stawał się coraz rzadszy. Obecnie niestety wiele psów na wsiach rozmnaża się bez kontroli i całe mioty kundelków z takiego krycia są utylizowane lub oddawane do schroniska. Dlatego też mam cel edukować ludzi w tym temacie i namawiać ich do rozsądnego kupowania psów, zamiast korzystania z pseudohodowli. Pies to nie zabawka, którą można wyrzucić, kiedy się znudzi lub „zepsuje”.

Podsumowanie

Powyższe kwestie są tym, co najbardziej przesądziło o naszej decyzji. Stwierdziliśmy, że dla nas najlepszym wyjściem będzie wzięcie szczeniaka z “pewnych rąk”. Uznaliśmy, że kupienie psa w hodowli ZKwP jest jak najbardziej w porządku. Pewnie powodów na korzyść schroniska byłoby równie wiele, lecz po to każdy ma własny rozum, aby osądzić co w jego wypadku będzie najbardziej odpowiednie. Decyzję o tym czy wziąć psa ze schroniska czy rasowego może utrudniać również fakt, że na fanpage’ach schronisk czy psich fundacji niestety jest wiele roszczeniowych ludzi, którzy uważają, że jedyną słuszną decyzją związaną z posiadaniem psa jest adopcja. Sama przez to, że przeczytałam wiele tego typu komentarzy na początku miałam poczucie winy i wewnętrzną potrzebę tłumaczenia się z tego dlaczego kupiliśmy psa, zamiast przygarnąć adopciaka. Jednak analizując wszystkie “za” i “przeciw”, a także z perspektywy czasu wiem, że była to słuszna decyzja. Dlaczego ktoś ma mi narzucać swoje poglądy i zabraniać kupić psa czystej krwi? Tak, jak pisałam wcześniej, stwierdzenie, że schroniska w większości miast są przepełnione i w związku z tym ludzie nie powinni kupować psów w hodowlach jest moim zdaniem nie na miejscu. Jedno z drugim ma w rzeczywistości niewiele wspólnego.

Jeżdżąc na wystawy zauważyłam dwie główne grupy ludzi, którzy się tam najczęściej pojawiają. Większość z wystawców to “stali bywalcy”. Osoby, które wszystko wiedzą i zazwyczaj uważają, że dla innych wiele kwestii związanych z wystawianiem psa też powinna być oczywistością. Na letnich wystawach mają duże namioty, przywożą zazwyczaj kilka psów i znają każdy element wystawy na pamięć. Dość sporą grupą są też osoby, które są na wystawie pierwszy raz. Osoby te zaczynają dopiero jeździć na wystawy ze swoim psem i większość elementów takiej imprezy jest dla nich nowością. Właśnie dla takich początkujących wystawców psów ZKwP jest ten krótki poradnik.

1. Zapisy na wystawę – jak i gdzie?

Jeżeli chcemy, aby nasz pies był oceniony na danej wystawie psów rasowych należy go wcześniej na nią zgłosić. Kalendarz wystaw psów rasowych w Polsce możemy znaleźć na stronie zkwp.pl wchodząc w zakładkę “wystawy”. Wyszczególniono tam zarówno krajowe, jak i międzynarodowe wystawy psów rasowych organizowane na terenie Polski. Dzięki temu kalendarzowi możemy sobie zaplanować gdzie pojedziemy i pokażemy naszego psiaka.  Obecnie większość oddziałów współpracuje z portalem wystawy.net. Jest to strona internetowa na której znajdziemy większość zbliżających się krajowych i międzynarodowych wystaw psów rasowych w Polsce. Wystarczy, że założymy sobie konto, wpiszemy dane swoje i psa, a po weryfikacji będziemy mogli korzystać z portalu. Dzięki temu systemowi nie musimy za każdym razem podawać swoich danych przed każdą wystawą oddzielnie. Będą tam one już na stałe zawsze wtedy, gdy będziemy chcieli zapisać się na kolejną imprezę. Jednak niektóre oddziały nie są jeszcze podpięte pod ten system i wtedy należy wypełniać formularz na ich stronie internetowej. Niestety, zajmuje to dużo więcej czasu, niż przez wystawy.net i mam nadzieję, że już niedługo wszystkie oddziały Związku Kynologicznego w Polsce będą umożliwiały zapisy na wystawy psów przez formularze dostępne na wspomnianej stronie www.

2. Przygotowanie przed pierszą wystawą – szkolenia, wzorzec rasy, filmiki na youtube, rady od innych hodowców.

Przed naszą pierwszą wystawą przede wszystkim należy poćwiczyć z psem to w jaki sposób będziemy go pokazywać. Aktualnie widzę na rynku coraz więcej szkoleń handlingowych, na których możemy się wszystkiego nauczyć. Handler to osoba, która zajmuje się profesjonalnym prezentowaniem psów na wystawach psów rasowych. Myślę, że nie będziecie mieć większego problemu ze znalezieniem takiego kogoś w swojej okolicy. My z Yoshim uczestniliśmy w trzech spotkaniach szkoleniowych. Dwa z nich prowadzili profesjonalni handlerzy, a na jedno umówiliśmy się bezpośrednio z panią, która od kilku lat hoduje psy naszej rasy. Każda z tych osób dawała nam swoje wskazówki, które później mogłam wcielać w życie. Najwięcej jednak dały mi regularne, codzienne ćwiczenia chodzenia, stania i prezentacji na stoliku. Przyznam, że latem 2018 praktycznie codziennie ćwiczyliśmy z Yoshim przynajmniej po kilkanaście minut. Dzięki mojemu uporowi i włożonej pracy na przełomie września i października zdobyliśmy tytuł Młodzieżowego Championa Polski. Jeżeli nie macie pieniędzy lub możliwości spotkania na żywo osoby, która będzie mogła Wam doradzić w tym temacie możecie również zaczerpnąć wiedzę z Internetu, YouTube lub facebookowych grup o tematyce ZKwP. Sprawdźcie jak prezentowane są psy w Waszej rasie. Zwracajcie uwagę na to w jaki sposób się poruszają, na ustawienie kończyn, ogona i głowy podczas prezentacji w postawie statycznej oraz czy w Waszej rasie psy oceniane są na stoliku. Możecie spróbować też zasięgnąć rady u hodowcy, u którego kupowaliście szczeniaka. Z pewnością będzie miał dla Was cenne wskazówki. 

3. Przebieg wystawy – zapisy, odebranie numerka startowego, przećwiczenie z psem, wejście na ring.

Kiedy jesteśmy już zapisani i przygotowani do pierwszej wystawy – nadchodzi ten wielki dzień. Wystawy zazwyczaj zaczynają się w porannych godzinach. Radzę, aby na miejscu być około godzinę przed rozpoczęciem ocen. Będziemy mieli wtedy czas na spokojnie zaparkować auto, znaleźć swój ring i zająć miejsce w miarę blisko niego oraz odebrać numerek startowy. Wytrawni wystawcy będą zapewne jeszcze szybciej, aby zająć najlepsze miejsce ze swoim namiotem. My jako, że miałam ze sobą tylko klatkę kennelową, krzesełko i torbę z rzeczami zazwyczaj bez problemu znajdowaliśmy miejsce na tyle blisko ringu, aby widzieć jak odbywają się oceny i czekać na swoją kolej. Jeżeli uda nam się wykonać te wszystkie czynności jeszcze przed rozpoczęciem ocen warto też wejść na ring z psem, aby zapoznał się z zapachami, które się tam znajdują. Możemy też w ramach ćwiczeń spróbować przejść lub przebiec z psem wokół ringu. Pamiętajmy jednak, że nic na siłę – zarówno dla nas jak i naszego psa jest to nowa sytuacja i wszystkiego warto uczyć się małymi krokami. Robienie czegoś na siłę może jedynie pogorszyć sytuację i zniechęcić psa do powrotu na ring. 

Po raz pierwszy naszego psiaka zapewne będziemy wystawiać w klasie młodszych szczeniąt lub szczeniąt. Bardzo polecam zacząć dość wcześnie bez nastawienia się na jakiekolwiek sukcesy. Nawet jeżeli wydaje Ci się, że wystawianie psa to przysłowiowa “bułka z masłem” zapewniam, że wiele rzeczy, które będę działy się zarówno podczas oceny, jak i poza nią mogą Cię zaskoczyć. Opłata za szczeniaka zazwyczaj jest dużo niższa, niż za psa w wyższej klasie, dlatego polecam wybrać sobie w miarę blisko odbywającą się wystawę psów i spróbować swoich sił. Nie chodzi tylko o to, żeby samemu się nauczyć wystawowych zwyczajów. Ważne też, aby od małego zapoznać psa z tą szczególną atmosferą. Duża ilość obcych psów, nowych zapachów i dźwięków wokół może speszyć nawet najbardziej odważnego szczeniaka. Jednak z każdą kolejną wystawą pies będzie się do wszystkiego przyzwyczajał i z czasem będzie to dla niego zwyczajny wyjazd. Pamiętaj, że psy czują nasze emocje i to w dużej mierze od Twojego nastawienia będzie zależało czy pies polubi takie wyjazdy, czy wręcz przeciwnie.  

Na koniec podzielę się z Wami moją listą rzeczy, które zazwyczaj pakuję na wystawę:

• Wydrukowane zgłoszenie (lub przygotowane w telefonie, jeżeli oddział na to się zgadza)
• Książeczka zdrowia
• Klatka dla psa
• Krzesełko rozkładane
• Szczotki i inne akcesoria do układania sierści
• Zawieszka na numerek startowy
• Woda dla psa
• Chusteczki
• Karma
• Smaczki
• Rajstopy na zmianę
• Płaszcz przeciwdeszczowy
• Przekąski i picie (dla nas)

Jeżeli spodobał Wam się ten tekst, będę wdzięczna jak prześlecie go osobom, które mogą być zainteresowane tym tematem. 

Powodzenia!

Obserwując handlerów i hodowców wystawiających psy często mam wrażenie, że niektórzy skupiają się tylko na ładnym pokazaniu psa, zapominając trochę o sobie. Na drugim biegunie widzimy handlerów, którzy są wręcz przebrani. Moim zdaniem właściciel i jego pies to na wystawie tandem, para. Nie tylko pokazywany pies ma się dobrze prezentować, ale i osoba go wystawiająca powinna moim zdaniem umieć podkreślić atuty wystawianego pupila odpowiednim strojem. Faktem jest, i chciałabym na wstępie podkreślić, że sędzia ocenia psa, a nie osobę go prezentującą. Jednak to jak wygląda para: człowiek i pies ma również ogromne znaczenie. Myśląc o stylizacji “wystawowej” powinniśmy wziąć pod uwagę to jaką rasę pokazujemy, jakiego jest umaszczenia, a także czy jest to wystawa na powietrzu czy halowa.  

1. Strój dobierz do rasy i umaszczenia psa

W Internecie legendą stały się już owczarki niemieckie prezentowane przez osoby ubrane w dresy. Obecnie coraz rzadziej widać tego typu obrazki wśród wystawców psów rasowych. Poza tym widok sędziego w dresie czy innym niechlujnym ubraniu to też już prehistoria. Coraz częściej zwracają oni szczególną uwagę na ubiór. W większości  sędziowie ubrani są w garnitury, a sędziny w kostiumy lub eleganckie sukienki. Widać, że poświęcają temu swój czas, dlatego moim zdaniem chociażby z wzajemnego szacunku powinniśmy dobrać odpowiedni strój do tej sytuacji.

To, jaki ubiór wybierzemy powinno być podyktowane w szczególności tym, jaką rasę psa wystawiamy. Na większych wystawach widać osoby szczególnie wyróżniające się na ringach. Widziałam na przykład wystawców prezentujących owczarki podhalańskie, którzy mieli na sobie typowo góralskie stroje. Mówiąc szczerze robiło to bardzo pozytywne wrażenie. Podobnie osoby wystawiające psy myśliwskie często przychodzą na wystawę w eleganckim stroju nawiązującym do tej tematyki. Takie stylizacje podkreślają znajomość historii i szczególnych cech rasy naszego psa. Jednak opisane powyżej osoby to zwykle hodowcy z wieloletnim doświadczeniem, którymi możemy się oczywiście inspirować, ale ja chciałabym napisać kilka tu słów dla początkujących.

U psów z grupy owczarków czy psów pracujących można ubrać dobrej jakości, proste jeansy bez zbędnych przetarć i do tego wygodną, bawełnianą bluzkę, np. o kroju polo (tzw. casual dress code). Na nogi założyłabym wygodne buty w stylu sportowej elegancji. Jeżeli natomiast wystawiamy psa z grupy psów ozdobnych i do towarzystwa raczej powinniśmy unikać jeansów, czy zwykłych T-shirtów. Tutaj kierujemy się zasadą: elegancja w ubiorze i elegancja w wystawianiu. Dla kobiet proponowałabym prostą, jednolitą sukienkę lub garsonkę, a dla mężczyzn koniecznie koszulę. Buty płaskie, wygodne, dobrze leżące na stopie i raczej eleganckie.

Wróćmy jeszcze do kwestii umaszczenia psa. Ja jestem za tym, żeby ubierać się kontrastowo do szaty naszego pupila. Biały pies – ciemne ubranie, czarny pies – jasne. Mój lhasak jest ciemnobrązowy, więc ja wybieram jak najjaśniejsze kolory ubrań wychodząc z nim na ring. Czytałam też, że jeżeli ktoś chce coś ukryć, to może spróbować założyć czarne spodnie do czarnego psa. Jednak tego typu zachowanie moim zdaniem jest nie fair w stosunku do innych i tutaj nie znajdziecie tego typu rad. 

2. Czy strój może pomóc w ocenie psa?

Zależy też z jakim celem jedziemy, ale niektórzy mówią, że, to że ubierają się tak, jakby szli na ring główny podczas oceny dodaje im +100% do pewności siebie. Nie wiem czy to prawda, ale faktycznie na ringu głównym nie widać zazwyczaj osób ubranych w stare, czy znoszone rzeczy. Tam najlepsi z najlepszych prezentują nie tylko swoje piękne psy, ale również swoim wyglądem podkreślają, że to dla nich istotne wydarzenie.

Z drugiej strony na letnich ringach widać niejednokrotnie panie w krótkich spódniczkach lub bluzkach z dużymi dekoltami skutecznie odciągających uwagę od pokazywanego psa. Nie jest to powszechnie akceptowane zachowanie i taki strój pozostawmy raczej na wieczorną randkę. Dla mnie ważne było, aby sukienka była na tyle „pełna”, abym nie musiała skupiać się na poprawianiu jej podczas oceny czy np. przy podnoszeniu psa na stolik.

Nie przesadzajmy też ze zbytnią elegancją. Wystawa psów rasowych to raczej nie miejsce na suknię wieczorową czy lakierowane buty u panów. Taki strój mógłby przejść na przykład na wystawie światowej, europejskiej, czy podczas finałów Crufts. Jednak na wystawę krajową, czy zwykłą międzynarodową proponowałabym mniej eleganckie stroje.

Co do praktycznej strony ubioru, to wybierałam sukienki czy spódniczki posiadające kieszenie, do których mogłam schować smaczki przydatne na ringu. Generalnie sądzę, że warto zaakcentować ubiorem, że to ważne dla nas wydarzenie, chociażby była to mała wystawa krajowa. Zapewniam, że przyjemnie przeczytać potem w karcie oceny pozytywną notatkę o wystawcy, że pięknie pokazał swojego psa. Miałam takich wpisów kilka i z każdego jestem równie dumna. 

Mam nadzieję, że te rady pomogą Wam w wyborze stroju na kolejną wystawę. Jeżeli macie dodatkowe uwagi, to zapraszam do pozostawiania ich w komentarzach.