Pies rasowy

Istnieje wiele teorii na temat tego jak wybrać szczeniaka, który najlepiej rokuje wystawowo. Sama zastanawiałam się długo nad kupnem mojego, dlatego też przeczytałam wiele informacji na ten temat w Internecie, czy w prasie kynologicznej. Rozmawiałam też w hodowcami i pytałam na co oni zwracają uwagę. Poniżej zebrałam garść rad, które moim zdaniem mogą przydać się każdemu, kto ma zamiar kupić psa rasowego z zamiarem pokazywania go na wystawach ZKwP i ewentualnego dalszego rozmnażania.

Na początek mała dygresja – warto bowiem pamiętać, że żadne szczenię nie daje gwarancji tego, że będzie psem wystawowym odnoszącym wielkie sukcesy. Pewność co do predyspozycji psa możemy mieć jedynie, gdy zdecydujemy się na kupno młodzieńca już w pełni rozwiniętego. Nawet u szczeniąt po najbardziej utytułowanych rodzicach może zdarzyć się, że na przykład nie wyrośnie ząb lub pojawią się inne wady zgryzu, które stabilizują się dopiero po zmianie uzębienia. Tego nie jesteśmy w stanie przewidzieć, a jest to tylko jeden z wielu przykładów wad, które mogą pojawić się w czasie dorastania danego osobnika.

Wróćmy jednak do tego, co jesteśmy w stanie sprawdzić podczas zakupu zazwyczaj około dwumiesięcznego szczenięcia. 

1. Jak zaplanować poszukiwania psa rasowego?

Po pierwsze zanim kupisz psa, warto dokładnie zapoznać się z wzorcem rasy, która nas interesuje. Oficjalne wzorce wszystkich ras są dostępne na stronie internetowej ZKwP.

Kolejnym etapem będzie znalezienie rodziców, którzy w naszym odczuciu są najbliżej wzorca i tego jak go interpretujesz. Oczywiście rodowód psów, które aktualnie wpadną nam w oko też należy wziąć pod uwagę, bo jeżeli na przykład od wielu pokoleń wstecz będą w nim same psy użytkowe, to szansa na psa o aparycji nadającej się na wygrywanie wystaw jest nikła. Gdy znajdziemy miot, który szczególnie nam się spodoba warto zapytać hodowcę o jego hodowlane doświadczenie, dlaczego skrzyżował tę konkretną parę rodziców i jakie miał założenie. Nie bójmy się o to zapytać – jeżeli hodowca ma duże doświadczenie, to najpewniej będzie mu miło, że może się nim pochwalić. Oczywiście to, że ktoś jest początkujący też nie powinno go od razu skreślać w oczach hodowcy – przecież każdy kiedyś zaczynał.

Warto również już na początku powiedzieć też hodowcy o swoich oczekiwaniach. Kiedy osoba planująca miot lub posiadająca szczenięta na sprzedaż będzie wiedziała o Twoich planach, to najzwyczajniej będzie mogła dobrać Ci najlepiej rokującego psiaka, szczególnie jeśli się na tym zupełnie nie znasz. Uczciwy hodowca wybierze najlepszego na ten moment psa dla Ciebie. Jeśli możesz, spotkaj się z nim wcześniej, aby obejrzeć mamę, porozmawiać o jej osiągnięciach. Na zdjęciach może wyglądać zupełnie inaczej niż w rzeczywistości. Wymarzona sytuacja to taka, kiedy nie jest to suka jednego tytułu, tylko taka, która regularnie jest prezentowana na wystawach, jak również nierzadko wygrywa w swojej rasie. Jeżeli wcześniej były w hodowli szczeniaki od tej samej suki, możesz zapytać, ile z nich jest wystawianych oraz jaki jest ich stan zdrowia. Wprawdzie to, że reszta rodzeństwa jest w pełni zdrowa nie świadczy jeszcze o tym, że na 100% wszystkie takie będą, ale zawsze zwiększa to nasze szanse na sukces. Zdrowie rodziców i rodzeństwa jest szczególnie ważne przy wyborze ras często obciążonych chorobami, jak na przykład buldogi francuskie. Warto też zapytać o badania wymagane dla danej rasy, a jeżeli okaże się, że hodowca bada swoje psy, niezależnie od tego czy w Polsce jest taki wymóg, czy nie, to wiedz, że dobrze trafiłeś. Dodatkowo sprawdź też czy jest to skojarzenie w pokrewieństwie czy też nie (zdania na ten temat są podzielone, ale wielu hodowców uważa, że lepiej nie). Generalnie, im więcej pytań zadasz na początku, tym lepiej. Jeżeli się nie znasz, ale chcesz psa na wystawy, to po prostu podziel się tą informacją z hodowcą. Każdy kiedyś zaczynał i musisz pamiętać, że w takiej sytuacji nie szukasz tylko szczeniaka, ale też osoby, która cię przez ten świat poprowadzi. Mówiąc wprost – radzę, aby znaleźć hodowcę, który z chęcią będzie dzielił się wiedzą.

2. Na co zwrócić uwagę podczas wizyty w hodowli?

Bardzo ważną kwestią są też warunki w jakich odchowany został szczeniak w hodowli. Podstawowym elementem jest sprawdzenie czy szczeniaki wraz z rodzącą je suką były trzymane w domu czy w kojcu. Jeśli jest to hodowla, która potomstwo swoich psów odchowuje w domu, to szczenię najprawdopodobniej będzie zaznajomione z pojęciem mebli, trzaskania , domowych odgłosów itp. W przypadku szczenięcia „kojcowego” wzięcie go do domu będzie na początku większym stresem zarówno dla psa jak i dla Was. 

W miarę swoich możliwości po przybyciu do hodowli możesz sprawdzić linię kręgosłupa, to jak mały się rusza, a także zgryz psa i nadgarstki czy na przykład nie są miękkie lub nie mają tzw. postawy francuskiej. Niektórzy radzą, aby u psów sprawdzić jądra, jednak gdy kupujemy 8-tygodniowego szczeniaka, który nadal się rozwija może to być niemożliwe. Jeżeli znajdziemy kogoś, kto trochę się na tych sprawach zna możemy na odbiór szczenięcia zabrać go ze sobą. Ktoś, kto za nas sprawdzi podstawowe cechy świadczące o zdrowiu malucha i wychwyci wszelkie widoczne wady możliwe do sprawdzenia, a bardzo rzutujące na przyszłość szczenięcia i tym samym Waszego z nim życia. Może też (często w przeciwieństwie do nas) „chłodnym okiem” spojrzeć na szczenię, w które my jesteśmy ślepo zapatrzeni.

Jeżeli na miejscu zdecydujemy, że trafiliśmy na tego jedynego psa, to pozostaje nam już tylko podpisanie umowy. Najlepiej, jakby hodowca wysłał nam wstępny zarys umowy jeszcze przed wizytą na miejscu. Umowa powinna zawierać informacje o nabywcy i hodowcy. Dane psa, cenę, ustalenia i warunki. Czymś zupełnie normalnym i zrozumiałym dla obu stron powinien być też zapis o zakazie używania danego psa w hodowli nie zrzeszonej w ZKwP. Jeżeli druga strona się na to zgodzi możemy też zawrzeć w niej dodatkowe ustalenia na wypadek różnych sytuacji, których nie jesteśmy w danej chwili przewidzieć. Na przykład co w sytuacji, gdy jądro się cofnie i nie będzie się dało go sprowadzić? Należy ustalić też co, gdy z jakichś przyczyn u naszego przyszłego szczeniaka rozwinie się inna wada, która wykluczy go z sukcesów wystawowych. Pamiętaj, też że jeśli ktoś hoduje psy wiele lat nie znaczy z góry, że jest w pełni nieskazitelny. Owszem, większość hodowców będzie chciało pokazać się z jak najlepszej strony i będzie z nami uczciwa, jednak warto mieć się na baczności przez cały okres zakupu, aby później nie mieć niemiłych niespodzianek.

Podsumowanie

Przede wszystkim pamiętajmy, że pośpiech w poszukiwaniu psa do hodowli nie jest wskazany. Pies, którego wybierzesz z myślą o pokazywaniu go na wystawach musi mieć to „coś”. Do wygrywania na wystawach psów rasowych potrzebna jest bowiem nie tylko zgodność danego osobnika z wzorcem rasy. Takich wbrew pozorom jest dość dużo. Jednak „ten jedyny”, który wygra spośród wielu na show musi wyróżniać się zarówno wyglądem zewnętrznym, jak i charakterem, a najlepiej jakby do tego wszystkiego lubił też kontakt z człowiekiem i wspaniale współgrał z handlerem podczas pokazu.  Są osoby, które kilka lat obserwują psy z różnych hodowli, ich rodowody, śledzą oceny z wystaw w danej rasie, a także przychodzą na większe wystawy zobaczyć stawkę na żywo zanim zdecydują się na kupno. My rozglądaliśmy się za odpowiednim dla nas szczeniakiem pół roku. Wtedy wydawało mi się to jak wieczność, ale teraz nie żałuję żadnej poświęconej minuty na szukanie mojego reproduktora lhasa apso.

W Internecie na stronach z ogłoszeniami drobnymi możemy spotkać wiele propozycji sprzedaży psów ras, które nie są uznane przez FCI. Mówiąc wprost to kundelki sprzedawane pod przykrywką psa rasowego. Pseudohodowcy są bardzo pomysłowi w dodawaniu takich ogłoszeń, aby osobie kupującej psa wydawało się, że to pies nowej rasy, za którą warto zapłacić duże pieniądze.

1. Co to jest FCI i dlaczego warto kupować tylko psy ras, uznawanych przez tę organizację?

Zacznijmy od krótkiej historii Międzynarodowej Federacji Kynologicznej.

FCI powstało w 1911 roku i obecnie jest to największa na świecie organizacja kynologiczna. Aktualną siedzibą Międzynarodowej Federacji Kynologicznej (FCI, Fédération Cynologique Internationale) jest Belgia. Tam też znajduje się nadrzędna jednostka Związków kynologicznych poszczególnych krajów. Do FCI nie należą Wielka Brytania i Stany Zjednoczone. W tych krajach kynologia rozwijała się niezależnie od reszty Europy.

Głównym celem FCI jest promowanie i ochrona czystości ras psów. To właśnie ta organizacja zajmuje się kodowaniem i opracowywaniem wzorców poszczególnych ras. Co warte podkreślenia w każdym z 94 krajów członkowskich (i partnerskich) działa tylko jeden Związek założony z ramienia FCI. W Polsce jest to Związek Kynologiczny w Polsce. Zatem pisząc wprost – żaden inny związek „burka i kocurka” nie może dać Wam gwarancji, że sprzedaje czyste rasowo psy. Tak więc, jeżeli chcemy mieć pewność, że kupujemy szczeniaka, który jest zgodny ze wzorcem, był hodowany w dobrych warunkach, to nie kupujmy go na bazarze czy od człowieka, o którym nie znajdziemy nigdzie sprawdzonych informacji. Tylko kupując w hodowli należącej do ZKwP możemy mieć gwarancję, że kupujemy psa hodowanego zgodnie z jego historycznymi predyspozycjami. Hodowcy zrzeszeni w tym związku mają obowiązek dbać o rozmnażanie psów spełniających nie tylko kryteria wzorca wyglądu dla danej rasy, ale również będących wolnymi chorób genetycznych.

2. Jakie ryzyko wiąże się z kupnem psa z pseudohodowli?

Cóż, muszę Was trochę zmartwić – zminiaturyzowane egzemplarze popularnych ras to nie są rasowe pieski, za które ktokolwiek powinien płacić tak jak za psa rasowego. Nie ma takiego czegoś jak “mini yorkshire terier” czy “mini maltańczyk”. To psy ras z natury niewielkich gabarytów, więc po co je jeszcze miniaturyzować? Niestety, ludzie mają niezrozumiałą dla mnie potrzebę posiadania jak najmniejszych psów i pseudohodowle na tą potrzebę odpowiadają krzyżując ze sobą najmniejsze psy z tych, które się rodzą. Czasem w hodowli zrzeszonej w ZKwP pojawiają mniejsze psy, ale rozsądny hodowca nie krzyżuje ich dalej, tylko sprzedaje jako tak zwanego pieska “na kolanka”. Uczciwemu hodowcy generalnie chodzi o to, by eliminować wady i kieruje się on dobrem swoich szczeniąt, a nie tylko chęcią zysku. Krzyżowanie najmniejszych egzemplarzy wiąże się ze zwiększonym ryzykiem chorób serca, stawów czy ze zmniejszoną wydolnością płuc. Podobnie powstała też pseudorasa maltipoo. To po prostu skrzyżowanie maltańczyka z pudlem. Tak samo popularny i swoją drogą bardzo drogi ostatnimi czasy buldog francuski umaszczenia “blue”. Takie umaszczenie nie występuje we wzorcu rasy według FCI i pies z takim umaszczeniem nie może brać udziału w wystawach, a także być dalej rozmnażany. Swoją drogą, czarnych buldogów też nie ma, są jedynie pręgowane. Jeżeli w hodowli zarejestrowanej w FCI zdarzy się szczeniak z błędnym umaszczeniem (choć jest to bardzo rzadkie) dostanie metrykę mówiącą o tym skąd pochodzi, danymi hodowli i rodziców, ale nie uzyska on nigdy uprawnień hodowlanych.

Co ciekawe niebieski kolor tak naprawdę nie jest “niebieski”. Jest to po prostu rozcieńczony czarny pigment, który daje efekt wizualny w postaci koloru szaro-błękitnego. Czytałam też, że gen nasila się przy wielopokoleniowym kojarzeniu ze sobą psów o jaśniejszym umaszczeniu. Z pokolenia na pokolenie bryłki ciemnego barwnika są coraz większe, a umaszczenie, oczy i nos psa stają się wizualnie coraz jaśniejsze. To, o czym pseudohodowca Wam nigdy nie powie, to fakt, że powtarzanie rozjaśnienia pigmentu powoduje między innymi łamliwość włosa. W konsekwencji psy chorują na genetyczne choroby skórne min. nadmierne wypadanie włosów psa skutkujące też łysieniem (CDA czyli alopecia). “Błękitny” buldog francuski częściej od tych z prawidłowym umaszczeniem choruje też na przewlekłe zapalenie skóry. Wystąpienie tej choroby jest bardziej prawdopodobne przy krzyżowaniu dwóch psów niebieskich ,a można rzec ,że prawie na 100% wystąpi u psa ,który od kilku pokoleń ma samych niebieskich przodków.
Krzyżowanie psów z coraz jaśniejszymi oczami (jakby żółtymi) może prowadzić do ich coraz większej wrażliwości na światło, przez co pies męczy się samym patrzeniem. 

Dlaczego ludzie to robią? Nie wiem, powodów jest wiele, ale mi się wydaje, że po prostu chcą mieć psa, który będzie się wyróżniał na osiedlu. Dla swoich snobistycznych potrzeb kupują psy, które cierpią większość życia. 

3. Gdzie znaleźć spis ras uznanych przez FCI?

Najprostszym sposobem dla osób, które chcą sprawdzić czy rasa podana w ogłoszeniu jest uznana przez międzynarodową federację kynologiczną FCI jest wejście na stronę internetową Polskiego Związku Kynologicznego. Na tejże stronie należy wejść w sekcję “wzorce ras”. Jeżeli nie znajdziemy tam rasy psa, którą jesteśmy zainteresowani powinna zapalić nam się czerwona lampka – ktoś może chcieć nas oszukać! Jeżeli jednak mamy jeszcze wątpliwości możemy wejść na ofcjalną stronę FCI (w języku angielskim) i tam sprawdzić spis oficjalnych nazw ras uznawanych przez tę organizację. Będą one tam jednak wypisane w języku ojczystym dla danej rasy.

Podsumowanie

Myślę, że uczciwość popłaca i jeżeli my, kupujący nie będziemy wspierać pseudohodowli i kupować u nich, to przestanie im się to opłacać i rozmnażać szczeniaki. Jeśli ktoś chce mieć psa innego niż reszta osiedla to zapewniam, że szukając wśród ras uznanych przez FCI możemy takie psy znaleźć. Wystarczy trochę poszukać. Sama pamiętam, że zastanawialiśmy się nad zakupem shih tzu, ale miałam wrażenie, że takich psów jest już wiele na osiedlu i niezbyt chciałam mieć kolejnego. Poszukaliśmy głębiej i okazało się, że lhasa apso bardzo nam się podoba i jest dla nas odpowiednia z wielu innych względów i właśnie na tę rasę się zdecydowaliśmy. Zapewniam, że od dwóch lat,, kiedy mamy Yoshiego nie spotkałam w swojej okolicy drugiej osoby mającej też psa lhasa apso.

Odnośniki:

http://www.fci.be/en/History-of-the-FCI-1.html

https://pl.wikipedia.org/wiki/Mi%C4%99dzynarodowa_Federacja_Kynologiczna

Przyjeżdżając z psem do nowego miasta często zastanawiamy się gdzie można się z nim wybrać, aby umilić mu spędzony z nami czas. W centrach dużych miast pies powinien iść z właścicielem zapięty na smyczy. Są jednak miejsca, gdzie możemy bez problemu puścić psa luzem. Zazwyczaj turyści przyjeżdżają do Gdańska na kilka dni i nie mają czasu na własną rękę szukać tego typu miejsc. Dlatego też przygotowałam dla Was listę pięciu „psiolubnych” miejsc w Gdańsku, gdzie nasz pupil się wybiega, a zarazem nikomu nie będzie to przeszkadzać. W artykule znajdziesz odpowiedź na które plaże w Gdańsku można wejść z psem oraz do których Gdańskich parków polecam wybrać się osobom przyjeżdżającym tu ze swoim czworonogiem. Jeżeli więc wybierasz się do Gdańska z psem, to ten przewodnik jest dla Ciebie.

1. Plaża Gdańsk Brzeźno

Większość turystów przyjeżdżających do Gdańska nie wyobraża sobie nie spędzić choć trochę czasu nad morzem. Jednak czy na każdą plażę w Gdańsku możemy wejść z psem? Otóż od kilku lat miasto wprowadziło co do tego restrykcyjne zasady, których każdy właściciel psa powinien się trzymać. W okresie okołowakacyjnym, a dokładnie od początku maja do końca września z psem możemy wejść jedynie na plaże niestrzeżone. Jednak obecnie prawie wszystkie plaże zlokalizowane blisko centrum Gdańska są kąpieliskami strzeżonymi przez ratowników. Dlatego też, jeżeli chcemy plażować razem z naszym czworonogiem zachęcam do skorzystania z wyznaczonej i ogrodzonej kilka lat temu plaży w Gdańskiej dzielnicy Brzeźno. Możemy tu wejść razem z psiakiem i wspólnie korzystać z nadmorskiego odpoczynku. Oprócz tak zwanej „psiej” plaży w Gdańsku Brzeźno znajdziemy długi deptak zbudowany równolegle z brzegiem morza, po którym spaceruje wielu właścicielu psiaków. Możemy tam przejść się również po darmowym molo czy skorzystać z wielu miejscowych knajpek i restauracji.

2. Ogrodzone psie wybiegi w Nadmorskim Parku im. Prezydenta R. Reagana

Bardzo niedaleko plaży w Gdańsku Brzeźnie znajduje się Park im. Prezydenta R. Reagana. Jest to chyba największy park do spacerowania z psem niedaleko w pobliżu centrum Gdańska. W parku panuje przyjazna psom atmosfera, jednak na większości terenu powinniśmy prowadzić naszego pupila na smyczy. Jeżeli chcemy, aby pies pobiegał swobodnie, luzem mamy do dyspozycji dwa dość duże, ogrodzone wybiegi dla psów. Zawsze, kiedy przechodzimy obok nich widzę tam ludzi z zadowolonymi psami. Oba wybiegi wyposażone są w dodatkowe atrakcje dla naszych pupili. Znajdziemy na nich tunele, przechylnie, po której pies może się wspinać, czy słupki do ćwiczeń. Przede wszystkim jednak nasz pies może mieć swobodny kontakt z innymi przedstawicielami swojego gatunku. Po takiej zabawie możecie być pewni, że prześpi nawet kilkugodzinną podróż. Możecie też urządzić tu piknik na jednym z trawników lub skorzystać z siłowni na świeżym powietrzu. W parku znajduje się też duży plac zabaw dla dzieci, więc przyjeżdżając tu cała rodzina będzie miała co robić.

3. Trójmiejski Park Krajobrazowy (okolice Matemblewa)

Kolejnym miejscem, które mogę polecić na spacer z psem w okolicach Gdańska są lasy Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego. Polecam zostawić auto na przykład w okolicy Sanktuarium Maryjnego w Matemblewie i udać się z psem na spacer z dala od zgiełku miasta. Możecie skorzystać z wyznaczonych ścieżek, które ciągną się kilka kilometrów przez las. Miejsce to znajduje się dosłownie 15 minut samochodem od centrum Gdańska, więc bez problemu można tu przyjechać ze swoim pupilem, aby skorzystać z zacisznego terenu na spacer na świeżym powietrzu. Każdy psiak uwielbia węszyć nowe zapachy wśród leśnej ściółki, więc daję Wam gwarancję, że polubicie to miejsce. Dodatkowo, jeżeli macie ze sobą rowery, to znajdziecie tu też wyznaczone ścieżki rowerowe. Niejednokrotnie widziałam w tych okolicach osoby jeżdżące rowerem z biegnącym psem u boku.

4. Park oruński

W głównej części parku tak jak w każdym miejscu publicznym należy prowadzić psa na smyczy. Jednak możemy przejść kawałek dalej w stronę amfitearu, za którym zaczyna się jeszcze nie zagospodarowany teren zielony. Kiedy przyjeżdżamy tam z Yoshim puszczamy go luzem, żeby sobie pobiegał i powęszył w nowe zapachy. Sam park jest również wart odwiedzin. Mamy tu ścieżki rekreacyjne, ławki, na których możemy odpocząć, a sam teren jest fajnym miejscem na sesję fotograficzną. W upalny dzień możemy udać się też nad strumyk, w którym często ludzie przychodzą kąpać swoje psiaki. Jeżeli więc wybierasz się do Gdańska z psem, który lubi się kąpać, ale danego dnia nie chcesz wybierać się na plaże myślę, że ten park będzie dla Ciebie strzałem w dziesiątkę.

5. Plaże na Wyspie Sobieszewskiej

Wyspa Sobieszewska to dość zaciszny rejon Gdańska. Zazwyczaj trafia tu mniej turystów, niż na plaże bliżej centrum miasta, a moim zdaniem jest to pozycja obowiązkowa dla każdej osoby przyjeżdżającej do Gdańska z psem. Linia brzegowa jest dość długa, a strzeżone kąpieliska zajmują jedynie jej niewielką część. Możemy więc bez problemu znaleźć miejsce na wypoczynek z psem. Dodatkowym atutem jest las, który został zagospodarowany na „Ptasi Raj”. Możemy skorzystać z ciekawej ścieżki rekreacyjnej, a przy okazji może nam się udać zaobserwować ptaki mieszkające w tej okolicy w ich naturalnych warunkach.

Aby ułatwić Wam odwiedziny tych miejsc przygotowałam mapę, na której oznaczyłam każde z nich.